Tijdens mijn vliegreis van Keulen naar Sint-Petersburg zat langs mij in het vliegtuig een of andere Russische maffioso met een donker beige pak compleet met een grote donkere zonnebril welke hij niet heeft afgedaan. Een prettige gesprekspartner was hij niet want toen ik aankwam en hem begroette legde die me met een kille blik direct het zwijgen op.
Op het vliegveld aangekomen heb ik een half uur in de rij gestaan bij de douane. Na het verkrijgen van een benodigde stempel op mijn migratiekaart werd ik toegelaten in de Russische Federatie. Aangekomen in de bagagehal op zoek naar mijn koffer zag ik deze gelukkig al snel aankomen op een van de bagagebanden. Na het pakken van mijn koffer bleef ik even stil staan om te kijken waar ik eigenlijk heen moest. Ik mocht daar blijkbaar niet stilstaan want in de hoek van de bagagehal zat een oud Russisch oma-tje (vanaf nu Babuska(`s)) toe te kijken of mensen wel direct doorlopen nadat ze hun koffer hadden gepakt. Het duurde dus niet lang voordat ik een krijs hoorde en Babuska achter me stond te wuiven dat ik door moest lopen.
Na het ophalen van mijn bagage ging ik op zoek naar mijn chauffeur Roman. Gelukkig zag ik hem al snel staan en zat ik enkele minuten later in zijn prachtige Wolga taxi onderweg naar het appartement. Roman was een man van weinig woorden zeg maar gerust geen woorden. Het Russische verkeer is een chaos, je wordt aan alle kanten ingehaald en afgesneden. Op 3 baans wegen kun je ook makkelijk met zijn 4-en langs elkaar rijden. Het wagenpark bestaat allang niet meer uit alleen Russische Lada`s en Wolga`s , zo reden er ook veel nieuwere wagens rond van Europese makelaardij.
Aangekomen bij het appartement werd ik binnen opgewacht door mijn cursusleider Bart Leenhouts. Na een rondleiding te hebben gehad door het appartement hebben we samen wat gepraat over Rusland terwijl we aan het wachten waren tot Angelique een van mijn medecursisten aankwam. Na een kennismaking met Angelique ging Bart huiswaarts en moesten we wachten op Katja , een Française die rond middernacht zou aankomen. Ik was echter zo moe door een korte nacht op vrijdagavond en een vermoeiende reis dat ik al om 11 uur op bed lag. Met Katja heb ik dus pas de volgende ochtend kennisgemaakt.
