Zondag 30 november

Ik werd wakker om 9 uur Russische tijd (Nederlandse tijd 07:00) en keek naar buiten. Laten we het er maar op houden dat we wel eens een beter uitzicht hebben gehad. Wat een depressieve bedoeling hier. Ik kan begrijpen waarom die Russen zo onvriendelijk zijn er zo depressief bij lopen.

'S-middags zijn we met zijn 3-en even boodschappen wezen doen. Wat is het koud buiten zeg. Op internet stond dat de gevoelstemperatuur op -2 graden zat alleen het voelde voor mij eerder -12. Onderweg naar de supermarkt viel op hoe weinig mensen er op straat zijn ondanks dat er overal waar je kijkt flats zijn. Voornamelijk lelijke flats. Van een afstandje ziet het er wel aardig uit alleen kom je dichterbij dan zie je pas hoe gaar ze wel niet zijn.

Tijdens het boodschappen doen maakte we kennis met de Russische service zonder glimlach. Van mijn Cursusleider hoorde ik dat de Russen het maar onzin vinden dat wij in het westen zo vriendelijk zijn in bijvoorbeeld winkels. Zij vinden dit nep, in hun ogen heeft het namelijk geen nut om iemand bij de kassa met een glimlach nog een prettige dag te wensen als je het toch niet meent.

Na het inslaan van de boodschappen en thuis wat gegeten te hebben zijn we de stad in gegaan. Het vervoer in Rusland gaat voornamelijk met de metro. Sint-Petersburg heeft het diepste metrostelsel van de wereld. Je staat dus eerst enkele minuten op een roltrap welke diep in de grond verdwijnt. Ik was blij dat een van mijn cursusgenoten al eerder in Sint-Petersburg was geweest en dus ervaring had met de metro hier. Ik ben namelijk niet zo bekend met het openbaar vervoer en was dus ook nooit op de juiste bestemming geraakt.
We hebben een stuk over de Nevsky Prospect (de hoofdstraat van Sint-Petersburg) gelopen en wat gebouwen bekeken. Ook als je hier zoals ik niet zo van houdt, is het wel leuk om een keer het winterpaleis en wat andere gebouwen waar ik de naam niet meer van weet te zien. Het centrum van Sint-Petersburg is wel heel mooi, heel wat anders dan de depressieve flatgebouwen die je buiten het centrum overal ziet. Houdt je van kunst en cultuur dan kun je echt je hart ophalen hier.

Nu ik thuis in het appartement dit zit te typen schoot het me ineens te binnen dat ik de hele dag de zon niet gezien heb. Om 4 uur was het ook al weer gaan schemeren, dit terwijl pas om 10 uur de straatverlichting uitging. De daglengte hier bedraagt slechts 6 ½ uur en wordt elke dag weer een paar minuten korter. Dat samen met de depressieve flatgebouwen om me heen zorgt ervoor dat ik ons mooie kleine landje aan het eind van mijn 2 weken durende cursus wel wat meer zal waarderen.

Tot zover mijn eerste berichten uit Sint-Petersburg. Ik ga nu even wat huiswerk maken zodat ik morgen enigszins ben voorbereid op mijn eerste cursusdag Russisch.